Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1992, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Η Ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να κατανοήσουν, να ευαισθητοποιηθούν και να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. Είναι μια μέρα που μας υπενθυμίζει την υποχρέωση διασφάλισης της ισότιμης πρόσβασης όλων των μαθητών στην εκπαίδευση, βασιζόμενοι στις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης.
Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α, με εγκύκλιο, καλεί όλες τις σχολικές μονάδες της χώρας να διοργανώσουν δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης που να αφορούν:
α) στην προάσπιση του δικαιώματος των μαθητών/τριών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση,
β) στην καταπολέμηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων εντός της σχολικής κοινότητας και
γ) στην αναγκαιότητα σεβασμού της μαθητικής ετερογένειας.
Με αφορμή τη μέρα αυτή, οργανώθηκαν στη σχολική μας μονάδα μια σειρά από δράσεις, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών/τριών μας.
Τη Δευτέρα 4/12/2023 σε συνεργασία με τη συστεγαζόμενη σχολική μονάδα του 37ου Δημ. Σχ. Λάρισας, όλοι/ες οι μαθητές/τριες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στο Αμφιθέατρο του Σχολείου σχετικά βίντεο και να συζητήσουν με αφορμή το περιεχόμενο αυτών.
Ο εκπαιδευτικός του 2ου Τμήματος Ένταξης Βασίλης Αρβανίτης, διάβασε ποίημα που ο ίδιος έγραψε με αφορμή την Ημέρα αυτή, το οποίο συγκίνησε μικρούς και μεγάλους!
Για να διαβάσετε το ποίημα πατήστε εδώ
Στη συνέχεια οι μαθητές/τριες έθεσαν μια σειρά ερωτημάτων και προβληματισμών σχετικά με τη ζωή των ατόμων με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, ενώ τονίστηκε η αναγκαιότητα σεβασμού της διαφορετικότητας.
Την ίδια εβδομάδα οι εκπαιδευτικοί ανέπτυξαν παιγνιώδεις δράσεις με στόχο την ενσυναίσθηση των μαθητών/τριών.
Πιο συγκεκριμένα, στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής με την εκπαιδευτικό κ. Πέτσιου Ελισάβετ, αφού μιλήσανε για τα παιδιά με αναπηρία, παίξανε κάποια παιχνίδια, όπως το Ναρκοπέδιο. Οι μαθητές με κλειστά (δεμένα με μαντήλι) τα μάτια τους προσπαθούσαν να βγουν από το ναρκοπέδιο, χωρίς να πέσουν πάνω σε κάποια νάρκη.
